Σινασός Καππαδοκίας, 5 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΠΡΟΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Παναγιώτατε πάτερ και δέσποτα,
Αυθέντη των Ρωμιών Ορθοδόξων Χριστιανών,

Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά στα άγια χώματα της Καππαδοκίας, στη γη των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, στο λίκνο της Ορθοδοξίας.
Εδώ που οι πρόγονοί μας έζησαν επί γενεές και επί αιώνες, μέχρι την αποφράδα ημέρα που αναγκάστηκαν να φύγουν, ως ανταλλάξιμοι πρόσφυγες.
Και άφησαν πίσω τους πατρικές οικίες και τάφους, «εκκλησίας έρημα, μοναστήρια ακάντηλα». Και πήραν μαζί τους μόνον εικόνες, μνήμες και παραδόσεις, που ήταν και το μόνον θεμέλιο της νέας τους ζωή. Πάνω σ’ αυτά τα θεμέλια ρίζωσαν και προόδευσαν, ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες και τις κακουχίες, χωρίς ποτέ να λησμονήσουν από πού ήλθαν.
Η συγκίνησή μας, όμως, είναι διπλή γιατί για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε μαζί Σας, στο Προσκυνηματικό σας Οδοιπορικό. Άλλωστε, δεν είναι μυστικό ότι χάρη σε Εσάς, στην αταλάντευτη προσήλωσή Σας στη διατήρηση της πνευματικής κληρονομιάς της Ορθοδοξίας και στην άοκνη προσπάθειά Σας, μπορούμε σήμερα και εμείς να προσευχόμαστε σ’ αυτόν τον Ιερό Ναό.
Εδώ, στον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Σινασό, την μεγαλώνυμη ελληνορθόδοξη κοινότητα της καθ' ημάς Ανατολής, την αποκαλούμενη και "Διαμάντι της Ανατολής" για την ελληνομάθεια των κατοίκων της και την προαγωγή των ελληνικών γραμμάτων.
Και μπορεί σήμερα να είναι μικρό το εκκλησίασμα -και λόγω της οικονομικής δυσπραγίας στην Ελλάδα-, θέλω, όμως, να σας διαβεβαιώσω Παναγιώτατε ότι οι απόγονοι των προσφύγων που βρέθηκαν σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, διατηρούν την ευσέβεια των Καππαδοκών, τα ήθη και έθιμα της αλησμόνητης πατρίδας και την αγάπη στη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.

Στη Σινασό συντελείται πράγματι ένα θαύμα, διότι φωτισμένοι άνθρωποι αντιλήφθηκαν νωρίς το θησαυρό που τους άφησαν παρακαταθήκη οι Ρωμιοί που αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν. Με σεβασμό στα μνημεία, τις εκκλησίες, τα αρχοντικά των Ελλήνων δεν επέτρεψαν την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της κωμόπολης. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν γι' αυτό.
Μακάρι το παράδειγμά τους να βρει και αλλού μιμητές. Τα ρωμαίικα και χριστιανικά μνημεία δεν είναι μόνο πλούτος για την Τουρκία αλλά και παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, που έχουμε χρέος όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι να διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενεές.

Παναγιώτατε,

Κύρια ιδιότητα του ανθρώπου είναι η συνείδηση της ταυτότητάς του, η συναίσθηση της καταγωγής του γένους του, μέσα από τις ιστορίες των παππούδων και το νανούρισμα των γιαγιάδων, που κληρονομείται από γενεά σε γενεά. Και αυτή η ταυτότητα συνιστά τον πλέον ανεκτίμητο θησαυρό του ανθρώπου, ανώτερο από κάθε υλική κτήση, κάθε παροδικό αξίωμα. Και δεν αφαιρείται από καμία εξωτερική παρέμβαση, παρά μόνον εάν ο ίδιος ο άνθρωπος αφεθεί στην απώλειά της.
Αυτά έχοντας κατά νου, πιστεύω ότι όσο νερό κι αν κυλήσει στο ποτάμι του χρόνου από την εποχή της αναχώρησης από τη γη των παππούδων μας, αυτή η ιδιαίτερη ταυτότητά μας ως Ρωμιών, θα ζει μέσα μας, και μέσω ημών θα παραμένει άφθαρτη, εφόσον κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της πίστης μας, όπου κι αν η μοίρα μας έχει ρίξει.
Άλλωστε, η σθεναρή υπεράσπιση της ταυτότητας είναι καθήκον κάθε συνειδητοποιημένου ανθρώπου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Διότι ο κίνδυνος της επικράτησης ενός κόσμου χωρίς πνευματικές αξίες και χωρίς ιστορικές ρίζες, που θα επιδίδεται αποκλειστικά στη θήρευση υλικών αγαθών, διαφαίνεται απειλητικά στον ορίζοντα.

Παναγιώτατε,

Στο σημερινό ασταθές διεθνές περιβάλλον, η Ορθοδοξία και ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποκτούν ζωτική σημασία. Κοιτάζοντας γύρω μας, στην ευρύτερη περιοχή μας, από την ανατολική Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική μαίνονται αιματηρές συγκρούσεις και το δράμα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας διαρκεί αμείωτο.
Την ίδια ώρα τα καραβάνια των ανέστιων κατατρεγμένων προσφύγων συνεχίζουν να κινούνται προς την νέα γη της Επαγγελίας. Χιλιάδες δυστυχείς, αναμεσά τους πολλά παιδιά, χάνονται σε αυτά τα ταξίδια απελπισίας.
Και είναι θλιβερό να διαπιστώνουμε ότι η προσφυγική τραγωδία καθίσταται από κάποιες πλευρές μοχλός πιέσεων και εκβιασμού για την επίτευξη αλλότριων σκοπών.
Δείγμα της βαθιάς πίστης του λαού μας στις αρχές της Ορθοδοξίας, είναι και το πνεύμα φιλανθρωπίας και φιλαλληλίας που επιδεικνύει, ενώ η Εκκλησία μας είναι ο σημαντικότερος θεσμός διατήρησης της κοινωνικής συνοχής.
Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε νέα τείχη να υψώνονται ανάμεσα σε ευρωπαϊκά κράτη, που θρυμματίζουν το ευρωπαϊκό όραμα μιας ηπείρου ελευθερίας και αλληλεγγύης.


Παναγιώτατε,

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε τις προσπάθειές σας, στις οποίες έχετε αναλωθεί ολόψυχα, για την ανάδειξη της έμπρακτης αλληλεγγύης και του ανυπόκριτου ανθρωπισμού ως πυρήνα της πίστης μας.
Όπως επίσης, συντασσόμαστε μαζί σας στον κοπιώδη αγώνα σας για την ενότητα του Ορθόδοξου κόσμου αλλά και τον συντονισμό όλων των Χριστιανών. Το όραμά σας είναι και δικό μας όραμα, και ευχόμαστε και προσευχόμαστε η Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος να στεφθεί με επιτυχία.
Ελπίζουμε όλοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, και τα όποια ζητήματα έχουν τεθεί εσχάτως από διάφορες πλευρές να μη θέσουν σε κίνδυνο το μείζον, η επίτευξη του οποίου θα σηματοδοτήσει μια νέα ελπιδοφόρα εποχή.

Παναγιώτατε,

Όλα τα χρόνια που βρίσκεστε στον οικουμενικό θρόνο έχετε αποδείξει ότι συνεχίζετε μια σπουδαία παράδοση χιλιετιών. Το Φανάρι συνεχίζει, σε καιρούς χαλεπούς, να είναι φάρος ελπίδας και πίστης. Είθε ο Θεός να σας δίνει δύναμη για να συνεχίζετε το σπουδαίο σας έργο.
Και του χρόνου!